David bor billigt og tættere på vandet end de fleste
I løbet af det seneste år har David Gottschalck Bolving og alle andre, der har valgt den alternative boform, været i fare for at blive smidt ud.
En bopæl med havudsigt i Egå nord for Aarhus til en husleje på cirka 3000 kroner om måneden.
Det lyder umiddelbart som en umulighed, men for David Gottschalck Bolving har det været virkeligheden de seneste seks år.
Han bor tættere på vandet end de fleste, for han bor i en båd i Egå Marina.
- Jeg flyttede faktisk direkte fra mit barndomshjem og ned i båden. Jeg kunne ikke se mig selv bo i lejlighed. Jeg havde ikke lyst til at komme i armene på en kedelig udlejer, som æder ens depositum og kræver 4-5000 kroner i husleje. Jeg ville i hvert fald selv være herre over mine udgifter, siger den 28-årige studerende.
Samtidig var det muligheden for at bo og leve tæt på naturen, der trak, og derfor købte han en plads til sin båd, en Polka 28 ved navn Lois, i Egå Marina.
- Jeg ville gerne have den der fornemmelse af natur tæt på, og så holder jeg meget af at sejle. Jeg synes, det er fantastisk frihedsskabende, at man kan tage sit hjem og så være en snegl med sneglehus, der bevæger sig rundt. Siden fandt jeg også ud af, at det jo ikke er så dyrt. Inklusive vedligehold plejer jeg at regne med, at det koster 2500-3000 kroner om måneden, siger han.
Sejler på arbejde
Muligheden for at gøre som sneglen og tage hjemmet med sig har han gjort flittigt brug af i alle årene, da han fik et studiejob som organist i kirken på Tunø.
- Jeg kom sejlende forbi for 5,5 år siden og opdagede, at de manglede en organist. Jeg skrev til dem og sagde, at jeg kan spille med begge hænder, og så kan jeg lære resten hen ad vejen. Det ville de rigtig gerne, fortæller David Gottschalck Bolving.
Jobbet er yderst relevant, da han er ved at uddanne sig til organist. I foråret fik han endnu et job som afløser for organisten ved kirkerne i Ebeltoft, men det kan kun lade sig gøre, fordi han netop kan lægge fra land og sejle mellem Egå, Tunø og Ebeltoft.
- I gennemsnit tager det 3,5 time hver vej til og fra Tunø. Så det er jo en arbejdsdag, der ryger til transport. Men det er jo ikke sådan, det føles. Det er jo en gave, fordi du har lidt forskellige naturoplevelser for hver tur, du tager. Og tiden går på en helt anden måde, end hvis jeg skulle tage færgen fra Tunø til Hov, der tager en time, og så vente på offentlig transport til Odder og Egå. Det tager en time og 40 minutter fra Odder til Egå med bus, fortæller han.
Bor som andre holder ferie
I stedet er han kaptajn på sit eget skib, når han sejler på kryds og tværs i Aarhus Bugten til og fra arbejde. Han er på Tunø hver anden eller tredje uge og ind imellem også et smut i Ebeltoft.
- I sommer havde jeg tre uger som vikar i Ebeltoft. Jeg sejlede min båd derover og lå der i de tre uger, jeg skulle være der. Jeg levede jo så nede på marinaen i den der ferietilstand, som andre nyder at opsøge nogle uger om året. For mig er det hverdag, og det er måske i virkeligheden en af de største gaver, at du lever på en måde, som andre holder ferier. Det holder jeg virkelig meget af, siger den sejlende organist.
En kold omgang
Men når ferien er slut og andre trækker deres båd på land, bliver David Gottschalck Bolving i havnen, og så kommer den del af sæsonen, hvor sejleridyl og bølgeskvulp bliver afløst af hård kuling og frostgrader.
- Der er jo så også de ulemper, som de fleste nok meget hurtigt vil spotte, at det er koldt om vinteren, og der bor vi her jo også. Nogle gange blæser det, og så gynger båden. Man bliver jo rystet, og man går ud og tjekker sine fortøjninger. Men jeg ser det ikke som en ulempe, men som en spændende udfordring, at man så også lærer at agere og overkomme sådan nogle vejrhændelser, siger han.
De danske havne lukker stort set ned om vinteren, og det gælder også Egå Marina, hvor havnefogeden lukker for vandet for at undgå frostsprængte vandslanger.
- Det betyder jo så, at vi skal finde ud af at få vand et andet sted fra. Det skal hentes ved havnekontoret, og det er besværligt. Det er sådan noget med at gå med dunke med 20 liter ad gangen, siger David Gottschalck Bolving.
Kommunen ville smide ham ud
På trods af de sæsonbetonede besværligheder elsker han at bo og leve ved vandet, og derfor var det også hård læsning, da Aarhus Kommune i januar skrev til David Gottschalck Bolving og alle andre, der bor i de aarhusianske havne og varslede, at de skulle finde et andet sted at bo, fordi deres både ikke levede op til bygningsreglementet for boliger ifølge kommunens fortolkning.
- Jeg blev personligt meget ked af det, da jeg fik den mail. I mit tilfælde, vil det slet ikke give mening at tage til Tunø, hvis jeg ikke kan tage derover i den båd, jeg bor i. Så ville det blive for besværligt, siger han.
Sagen truede altså både hans boligsituation og hans indtjeningsmuligheder, men derudover ærgrede det ham, fordi han i lighed med de øvrige beboere i havnene mener, at de faste beboere tilfører noget liv året rundt.
- Det ligger i begrebet godt sømandskab, at du holder øje med andre sejlere og deres både. Hvis der ligger en båd og banker op ad broen, fordi ejeren ikke har strammet sine agterfortøjninger godt nok, så går du ikke bare forbi. Så går du ombord og får strammet de fortøjninger, så båden ikke bliver ødelagt. Det er den værdi, vi skaber. Egå Marina er jo ikke særlig besøgt om vinteren, så hvis der ikke var nogen, der boede her, ville der være dødt, siger han.
Åben for børn ombord
For et par uger siden blev det så afgjort, at de godt 100 beboere i havnene alligevel får lov at blive boende. Det glæder David Gottschalck Bolving, der i vinter købte en større båd sammen med sin kæreste Ida, så der er plads til to.
- Vi har to værelser, toilet, et stort køkken og en stue, hvor der kan sidde otte mennesker rundt om et bord, fortæller David Gottschalck Bolving.
Han er heller ikke afvisende overfor tanken om på sigt at bo med børn på båden.
- Jeg kender flere, der har børn ombord. Jeg kender også nogle, der prøvede at have børn ombord og flyttede i land. De børn har det nu glimmerende i dag, og det er ikke sådan, at det ikke fungerede, men måske var det alligevel lidt for besværligt. Det er klart, man skal jo være meget opmærksom på, at det sted, man så opfostrer sit barn, er rent og fint og varmt og lige så trygt som et hvert andet sted. Men vi er i hvert fald åbne over for at prøve at se, om det kan fungere.